Rupsjes

In dit artikel:

Yvonne, een columniste die over een paar weken met haar teckelvriendin op strandvakantie gaat, laat voor vertrek haar wimpers verven en haar wenkbrauwen “fatsoeneren” bij een schoonheidssalon. Omdat haar zicht achteruitgaat en epileren met een bril lastig is, geeft ze het onderhoud liever uit handen en laat ze zich beïnvloeden door socialmediatrends. De schoonheidsspecialiste stelt voor de aanzet van de wenkbrauwen wat voller te laten en ze in een bruintint te verven — een moderne voorkeur voor dikkere, natuurlijke wenkbrauwen in plaats van vroeger extreem dunnen lijnen.

Yvonne raakt in paniek omdat ze bang is eruit te zien als met twee “rupsen” boven haar ogen, zet uit voorzorg een grote zonnebril op en kijkt thuis telkens kritisch in de spiegel. De echte proef volgt op haar werk tussen kinderen, die volgens haar de meest directe meningen hebben; gelukkig krijgt ze geen rare opmerkingen en blijkt het resultaat minder opvallend dan gevreesd.

De column reflecteert speels op generatiedruk (zij noemt zichzelf Boomer), mode-invloeden en kleine dagelijkse zorgen tegenover grotere wereldproblemen. Het slot vertelt dat haar doel simpel is: met haar anekdote iemand laten glimlachen en even de dagelijkse ellende vergeten — met haar “rupsjes” is ze uiteindelijk best tevreden.