Hoe houd je als vereniging de toekomst levend?
In dit artikel:
In Gemert-Bakel en Boekel staat het verenigingsleven onder druk: vooral het vinden van nieuwe vrijwilligers en bestuursleden is een terugkerend probleem. Drie lokale verenigingen schetsen hoe zij daarmee omgaan en wat ze nodig hebben.
Volleybalvereniging Were Di (Gemert) zoekt toekomst via de jeugd. Voorzitter Martien Meulendijks benadrukt dat zichtbaarheid en vroeg binden van kinderen (6–12 jaar) centraal staan. De club introduceert komend seizoen ‘Volleystars’: speels opbouwen van twee-tegen-twee naar vier-tegen-vier, zodat kinderen meer bewegingskansen krijgen en minder kunnen ‘wegkruipen’ in kleine teams. Communicatie wordt vernieuwd: naast e-mail wordt een appgroep per team opgezet. Jongvolwassenen worden uitgenodigd in commissies zonder directe bestuursverantwoordelijkheid, zodat ze betrokken raken. De club kampt met minder leden en moet besparen; recreantenteams lopen terug, maar de jeugd groeit licht. Were Di werkt samen met Tremeg en de sporthalbeheerder en traint in de gymzalen van het Commanderijcollege. De vereniging vraagt meer zichtbaarheid via scholen en hoopt op gemeentelijke ondersteuning bij clinics.
Badmintonclub ’t Veertje (Boekel) functioneert met een klein bestuur: voorzitter Bart Peters wordt bijgestaan door een secretaris en penningmeester, terwijl optimale bezetting volgens hem vijf bestuursleden vereist. Met 65–70 leden is de structuur eenvoudig: materiaal en halhuur zijn geregeld, leden verzorgen zelf kleding en rackets; de club hoeft weinig vrijwilligers te gebruiken. Spelen is verdeeld over woensdagochtend (oudere leden) en donderdagavond (werkende jongeren), wat de onderlinge verbinding bemoeilijkt. Financieel heeft de club voor corona een buffer opgebouwd die sinds de pandemie af en toe wordt aangesproken; de contributie blijft bewust laag om deelname aantrekkelijk te houden. Peters wijst op beperkte gemeentelijke subsidieruimte en veel concurrentie van andere verenigingen in Boekel, maar nodigt nieuwe spelers uit om vrijblijvend mee te doen.
Zangvereniging Spired (De Rips) telt 19 zangers, een gitarist en een dirigent. Voorzitter Marie-José Seijkens noemt coronaperiodes en dirigentenwisselingen als knelpunten, maar benadrukt sterke lokale steun: zo’n vijftig vrijwilligers helpen jaarlijks bij de rommelmarkt die grotendeels de dirigent betaalt. De vereniging heeft twee nieuwe bestuursleden en werkt met commissies voor muziek, activiteiten en voorstellingen; het dorpshuis d’n Eik is het thuishonk. Spired levert optredens bij misdiensten en lokale evenementen en kondigt een concert met Iers-Schotse repertoire aan op 20 juni 2026. De groep zoekt met name meer tenoren en bassen.
Gemeenschappelijke thema’s: krapte aan bestuursvrijwilligers, financiële druk door dalende contributie en ledenaantallen, en de cruciale rol van lokale betrokkenheid en evenementen om inkomsten en bezetting op peil te houden. Strategieën variëren van jeugdgericht beleid en nieuwe lesconcepten tot modernere communicatie, inzet van commissies om jongeren te betrekken en het benutten van dorpsactiviteiten als inkomstenbron. Alle drie roepen de gemeente en de gemeenschap op om waar mogelijk te ondersteunen, onder meer via faciliteiten, subsidieregelingen of het faciliteren van schoolclinics.